СДСМ, освестете се!

Главна фалшлива точка во системот на СДСМ, каков и да е тој - организиран или

неорганизиран, е недостигот на смисла/талент за ситуациона анализа. Тоа го забележав уште во 2006 година, кога владата на Бучковски го доживеа оној изборен пораз, од кој партијата никогаш не се опорави. Интересно е што СДСМ го претрпе тој пораз токму во констелација на највисок степен на демократија што во ова општество е регистриран од самостојноста до денес. Бучковски, и покрај тоа што беше вбризгал прилична доза кислород, воздух за дишење во ткивото на власта, администрацијата, бизнисот, па дури и во медиумите, ја загуби битката со ДПМНЕ на еден глупав, непромислен, може да се каже и наивен начин. Го фатија на новата територијална организација, на бавното економско опоравување по конфликтот од 2001, а како посебен скандал тогашната опозиција ја туркаше Фабриката - проект за медиумска промоција на политиката на власт што беше исвиркан уште пред да заживее. Какви биле односите во партијата во тоа време - јас не знам, но помнам дека отстрана се насетуваше нивното неединство, вирусот на распаѓање, внатрешната нетрпеливост кон Бучковски и бескрајното цурење на информации за валкани алишта внатре, меѓу членството. СДСМ, инаку, отсекогаш беше партија од која по кулоарите и кафаните везден течат оговаранции, местенки и легенди, нешто што од денешна дистанца можеме да го квалификуваме како недозволена, а не како демократска недисциплина, или впечатлива организациска анархичност.

Убедена сум дека во 2006 година СДСМ не седна да направи длабинска анализа на причините за тој ужасен пораз. Тоа не го сторија ниту подоцна, по редицата нови изборни порази. Да, ние се изнаслушавме изјави од нивното членство во врска со промашените обиди за консолидација, но дури и ние, граѓаните без инсајдерски информации, бевме сведоци дека нешто шкрипи во аналитиката на СДСМ. Мислам дека најтрезвените аналитичари-социјалдемократи денес се надвор од (мејнстримот на) партијата. Тука мислам на Никола Поповски, Ѓорѓи Спасов и уште неколкумина, кои заради интерни конфликти со партиските другари, останаа маргинализирани, и покрај нивното цврсто и евидентно опстојување на социјалдемократската идеологија, вредности и визии. По нив, партијата никогаш не беше освежена со интелектуалци од тој калибар. А не треба да се заборави дека зад контурата на социјалдемократијата секогаш стои силна интелектуална елита. Онаква, која по правило ја турка хуманистичката идеја, го шири духот на правдата и праведноста, и промовира идеи за справување со разулавениот корпорациски поредок. Наместо на реинкарнација на вистинската социјалдемократија, СДСМ се зафати со исцрпувачка реактивна борба против нерамноправниот противник, кој во меѓувреме ја одбра скапата, бездушна, преагресивна, подмолна и непобедлива тактика на разорување на сите општествени вредности, идеали, верувања и опозициско мислење.

Имам впечаток дека СДСМ не се собрал на маса за НАЈОБЈЕКТИВНО да се соочи со феноменот на лесно одработена фашизација на Македонија. СДСМ не сфаќа дека поимот „народ“ веќе не може да се објасни со помош на нивните, веќе невалидни критериуми за дефинирање на структурата на македонската популација. СДСМ не може да ги идентификува пунктовите за итно делување. На СДСМ му се потребни Алфи, единици за брзо распоредување по критичните точки на програмата и делувањето. На СДСМ му е потребен кризен менаџмент, сега, веднаш, кој потоа треба да биде заменет со менаџмент на промени (change management). СДСМ мора ширум да ги отвори очите и чакрите за да ги прими сигналите и енергијата што доаѓаат од еден голем дел од луѓето, кои во овие седум години изгубија и достоинство, и верба, и работа, и леб, и можности и надежи. Тоа се луѓето кои од СДСМ очекуваат битка. Тоа се луѓето кои и на овие последни избори, можда за последен пат, цртаа крукчиња на бројките на Сојузот за иднината.

СДСМ гори зашто никогаш не му се обрати на тој дел од народот. Дел кој никогаш не потклекна, не се продаде, не побара азил во ДПМНЕ, дел кој изгоре, обеле, егзистенцијално пропадна. СДСМ како да не виде дека на Отпорот му се приклучија токму тие луѓе. Отпорот беше силно запалена светилка што СДСМ не седна да ја изанализира, туку ја припиша на конто на својата снага, шарм и лидерство. Грешка! СДСМ не виде дека болката од сцените на 24 декември кај тој дел од луѓето  беше поголема дури и од физичката болка на Радмила. СДСМ не воочи дека болката кај тој дел од луѓето е болка поради сохранетата слобода, одземената иднина. СДСМ не виде дека на тој дел од луѓето веќе не му е битно кој ќе ја асфалтира соседната улица или ќе ја изгради маалската црква, туку дека му е побитно да почне длабокиот реинженеринг на државата. СДСМ не ја долови на прав начин гримасата на критичната маса луѓе застанати околу Ладата, од чии лица бликаше надеж. Во долгите колони на Отпорот по Партизанска, СДСМ не ги виде пензионираните професори, отпуштените технолози, разочараните правници, осиромашените инженери и уморните невработени млади. СДСМ не ја препозна искрата во очите на угнетените, а таа повикуваше на акција, промена и непокор.

Без солидна анализа, СДСМ нема да види дека еднопартизмот ќе ги вцица и овие луѓе. Можда не баш во своите редови, ама во машината на молкот - сигурно. Леб нема, мои драги социјалдемократи, леб. Многу ваши луѓе отидоа да ја купат црвената книшка во замена за сува корка леб. И други ќе ја купат. Додека има место во фашизираниот табор. Вие ќе останете сами. Толку многу сами, колку што сме ние денес. Но ние сме сами не по своја вина. Ние сме плеснати на работ меѓу гордоста и срамот. Ние, воспитани на работливост, недискриминација, неекспонирање, тивко скривање на маката, ненанесување болка и навреда на другите. Ние, кои верувавме дека социјалдемократијата е миље за нашата филозофија за живот, за нашите индивидуални и колективни делувања. Ние, кои не крадевме во 1990-те, а децата ги воспитавме на скромност. Ние, денес понижени, заради одбивањето да се поклониме пред авторитарноста. Но, изгледа, ние вам не сме ви интересни. Вие би биле задоволни ако еден ден стадото на Груевски почне да се разбегува, па вие дел по дел да го собирате. За со нив повторно да пресликувате исти матрици, иста свест. Но, тоа тешко ќе се случи, помнете. До тогаш, вас ќе ве снема во самотијата.

Седнете, сдсмовци, анализирајте. Препуштете и' се на анализата; таа е толку креативна операција. Таа буди, просветлува, открива, насочува. Викнете помош ако не можете сами. Барајте умни и поумни, тоа ќе го цениме. Анализата ќе ви покаже колку ви е близу денот на самотијата, денот кога и ние ќе ви речеме - доста е.